Gerard Beentjes
Kun je een bepalend moment of werk delen dat je geïnspireerd heeft om je reis in de kunst te beginnen? Hoe vormen je invloeden je werk vandaag?
Voor mij is mijn leraar Nederlands in de vierde klas middelbare school bepalend geweest. Hij
hield van gedichten voorlezen en heeft het vlammetje voor poëzie aangewakkerd. De
kennismaking met grootheden als Paul van Ostaijen, Slauerhoff en Adriaan Roland Holst
voedde het verlangen om zelf te gaan schrijven.
Kun je ons meenemen door je creatieve proces? Hoe ga je over van een initiële idee naar een afgewerkt stuk
Bij een opdracht zoek ik informatie via gesprekken of via internet en laat het bezinken tot
zich woorden en zinnen in mijn hoofd vormen. Bij een vrij gedicht staat de wens centraal dat
ik iets wil zeggen dat mij raakt. En dan is schrijven een periode van broeden in mijn kop en
van pielen en schrappen. De laatste fase is nogal eens dat ik een gedicht voordraag. Dan
hoor ik wat er beter klinkt en verander ik alsnog ter plekke het gedicht.
Elke kunstenaar komt uitdagingen tegen. Kun je een significante uitdaging bespreken die je bent tegengekomen in je artistieke carrière en hoe je deze hebt overwonnen?
Mijn tweede bundel, met de titel Oefenboek, had twee jaar bij een kleine uitgever op de plank
gelegen voordat het daadwerkelijk te koop werd aangeboden. Ik schaamde me voor het
resultaat en heb toen zeker zeven jaar niets geschreven.
Ik begon opnieuw, toen iemand mij vroeg wat ik echt wilde worden. Mijn eigen antwoord
verraste mij nog het meest: deeltijddichter. De man gaf als antwoord: begin dan maar met
elke dag één gedicht te schrijven. Dat ben ik gaan doen.
Hoe is je kunst door de jaren heen geëvolueerd? Zijn er bepaalde fasen of veranderingen in je werk die je kunt delen?
De eerste ideeën voor het maken van kunst kwamen door vele De eerste fase was “van me afschrijven, noem het zelftherapie”. De tweede fase is ermee
naar buiten komen, gedichten voorleggen aan anderen. Een belangrijke stap is geweest dat
ik een opleiding volgde tot docent creatief schrijven, achtentwintig jaar geleden. Lesgeven in
poëzie schrijven betekende dat ik mezelf verder moest ontwikkelen.
Een bijzondere ontwikkeling is dat ik brede erkenning kreeg als dorpsdichter en als
huisdichter van Bartiméus, een instelling voor mensen met een visuele beperking. Het
leverde een grote diversiteit aan onderwerpen op en nog belangrijker ontmoetingen met
mensen die mij stimuleerden. Contact met beeldend kunstenaars heeft mij geïnspireerd om
beeldgedichten te gaan schrijven.
Van veel invloed tenslotte is optreden op podia geworden. Het hardop brengen van poëzie
voor publiek leerde me luisteren naar het gedicht.
Wat wil je dat mensen voelen of begrijpen wanneer ze je werk bekijken? Is er een persoonlijke boodschap of thema dat je probeert over te brengen door je kunst?
Ik vind het belangrijk om over te brengen dat poëzie ertoe doet, dat ook ik worstel met de
problemen van deze tijd, maar dat verandering mogelijk is.
Tegelijk wil ik natuurlijk toch ook muziekdoosjes van taal maken, mensen laten ervaren dat
poëzie meer is dan woorden op papier. En laat ik eerlijk zijn: ik vind het geweldig om op het
podium van me te laten horen en poëzievoorstellingen te maken met de Alpejagers, een
groep van bevriende dichters.
Zij is de moeder
zij is de moeder
zij voedt leeuwen en konijnen
zij geeft brood en rozen
​
zij is de moeder
zij geeft adem water en wijn
zij is alpha en omega
​
zij is onze moeder
de grond onder onze voeten,
zij draagt ons met geduld
​
dag in dat uit